پیشگیری از هپاتیت B
• هپاتیت B از راه‌های زیر منتقل می‌شود:
• داشتن رابطه‌ی جنسی با فرد مبتلا به هپاتیت B
• استفاده از سوزن، سرنگ و تجهیزات آماده‌سازی دارو به شکل مشترک
• تماس با خون یا زخم باز فرد مبتلا
• استفاده‌ی مشترک از لوازم شخصی مانند مسواک، تیغ ریش‌تراشی، ناخن‌گیر و موچین
• تولد از مادر مبتلا به هپاتیت B
• قرار گرفت در معرض خون آلوده در هر موقعیتی می تواند سبب انتقال ویروس شود.

هپاتیت B از طریق غذا، آب، ظروف آشپزخانه،‌ شیردهی، بوسیدن،‌سرفه و یا عطسه،‌منتقل نــــمی‌شود.
ضمن رعایت نکات ایمنی با توجه به راه‌ةای انتقال مذکور، باید بدانید که بهترین راه پیشگیری از انتقال هپاتیت B، واکسیناسیون است.

واکسیناسیون هپاتیت B برای نوزادان در بدو تولد، کودکانی که تا سن 19 سالگی واکسینه نشده‌اند،‌ تمام افراد بزرگسال در معرض خطر، و تمام کسانی که می‌خواهند از ابتلا به هپاتیت B پیشگیری کنند، انجام می‌شود.

واکسن هپاتیت B در سه نوبت، تجویز می‌شود. بعد از نوبت اول، نوبت دوم یک ماه بعد و نوبت سوم شش ماه بعد از اولین نوبت، تزریق می‌شود. این واکسیناسیون یک ایمنی طولانی مدت برای فرد ایجاد می‌کند.

چه کسانی در معرض خطر ابتلا به هپاتیت B قرار دارند و باید واکسینه شوند؟
• هرکسی که بخواهد در برابر هپاتیت  B ایمنی یابد.
• همه‌ی کودکان از بدو تولد تا 18 سالگی
• کسانی که با فرد مبتلا به هپاتیت B در تماس خانگی هستند.
• افرادی که از نظر روابط جنسی فعال هستند و بیش از یک شزیک جنسی دارند.
• مهاجران و فرزندان آنها که از مناطقی که میزان شیوع هپاتیت B در آنجا بالا است، می‌آیند.
• افرادی که سوء مصرف مواد به شکل تزریقی دارند.
• هر فردی که در مقطعی از زندگیش به بیماری‌های مقاربتی مبتلا شده است.
• افراد HIV مثبت
• همجنس‌بازان
• کارکنان بهداشتی و کسانی که با خون و ترشحات افراد مبتلا، سر و کار دارند.
• کسانی که به مناطقی مسافرت می‌کنند که شیوع هپاتیت B در آنجا بالاست.
• افرادی که به بیماری‌های مزمن کبدی دچار هستند.
• افراد مبتلا به بیماری‌های شدید کلیوی / بیماران همودیالیزی

دریافت واکسن حتما باید در مراکز معتبر بهداشتی و با مشورت پزشک انجام شود.